ชีวิตการทำงานของนางแมวอ้วน ตอนที่ 1 : งานแรกของนางแมวอ้วน…ที่ไม่เหมาะกับตัว
เชื่อได้ว่าสมัยที่ตอนเป็นนักศึกษาจบใหม่ๆ หลายคนคงวาดฝันชีวิตการทำงานอย่างหรูหราเหมือนในนิยายหรือในละครโดยไม่ต้องสงสัย หลายคนพยายามทำให้ตนได้ทำงานในบริษัทที่ฝันเอาไว้ ซึืงฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น
ในครั้งแรกที่สัมภาษณ์งานบอกตามตรงว่าตื่นเต้นมาก..และยิ่งตื่นเต้นมากเข้าไปในช่วงที่รอคำตอบจากบริษัทที่ฉันเลือกเข้าทำงาน ในตำแหน่งงานที่ฉันคิดว่าฉันสามารถทำได้แน่ๆ
มันเป็นการรอคอยที่ฉันคิดว่าฉันอาจจะไม่ได้ทำงานที่นี้ และเตรียมที่จะมุ่งไปทำงานอีกที่ ซึ่งจริงๆแนะนำว่านักศึกษาจบใหม่อย่าได้คิดทำตาม เพราะมันเท่ากับเสียเวลาไปฟรีๆเลยทีเดียว
เสียงโทรศัพท์ที่โทรเขามาบอกว่าเราได้รับคุณเข้าทำงานแล้ว หลายคนที่ได้ยินคงไม่ต่างจากฉันที่ร้องกรีดออกมาลั่นบ้าน ด้วยความดีใจ ในก้าวแรกของชีวิตที่จะเริ่มออกมาสู่จุดที่เรียกว่า ‘ชีวิตคนทำงาน’ อย่างแท้จริง..เสื้อผ้าหน้าผมฉันมีเวลาไม่กี่วันกว่าจะถึงต้นเดือนที่จะเริ่มไปทำงาน เสื้อเชิ้ตที่ดูเรียบร้อย และกางเกงทำงาน ฉันแทบต้องซื้อใหม่ทั้งหมด ขอบอกว่ามันไม่ได้ซื้อง่ายๆ เพราะอย่างชื่อเรื่องก็บอกว่าฉันคือนางแมวอ้วน..เอวนี้ปาไป 40 -42 แล้ว ในตลาดทั่วไปก็ขายกันจัง ชุดสำหรับคนผอมแห้งหุ่นดี เคยคิดถึงคนหุ่นเท่าโอ่งบ้างไหมอยากจะถาม ให้ตายเถอะ!…
ราวกับฉันกลับไปเป็นนักเรียนมัธยมอีกครั้ง ต่างเพียงเสื้อผ้าและกระเป๋าที่ไม่ใช่ชุดนักเรียนและกระเป๋าตราโรงเรียนมัธยม แต่เป็นชุดทำงานที่ยังไม่ได้ฟอร์มของที่ทำงาน และกระเป๋าที่ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น…คุณค่ะ! ความคิดของฉันคือการเดินเริ่ดเข้าไปในที่ทำงานวันแรก เจอรุ่นพี่ร่วมงานที่ดี การทำงานที่วาดฝัน…
หากแต่ในความเป็นจริงแล้ว ทุกอย่างไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย…งานแรกของฉันกลายเป็นงานที่ทำให้ฉันเรียนรู้ว่าตัวเองไม่เหมาะที่จะพบผู้คนมาก ๆ…ทำไมฉันถึงรู้น่ะหรอ…ก็เพราะว่างานแรกของฉันคืองานลูกค้าสัมพันธ์ ที่อยู่รับเรื่องของลูกค้าต่าง ๆนาๆ
ด้วยงานที่หนัก และยังไม่ได้เชี่ยวชาญเรื่องระบบงานดีพอ..บวกกับพี่ร่วมงานที่เหมือนแต่ละคนไม่ได้มีเวลามาสอนฉันมากมาย ซึ่งมันก็ไม่ใช่ความผิดของพวกเขาเลยแม้แต่น้อย แต่เป็นความผิดของเราที่ไม่ได้จินตนาการถึงโลกแห่งความเป็นจริง ว่าทุกคนต้องมีหน้าที่เป็นของตัวเอง และงานทุกอย่างไม่มีคำว่าง่าย คุณต้องปรับตัว และเรียนรู้ให้ไวที่สุด ยิ่งเมื่องานของคุณจัดอยู่ในส่วนที่ต้องเจอกับลูกค้าโดยตรง
ด้วยเหตุนี้ ตัวฉันในตอนนั้นจึงตัดสินใจที่จะลาออก ด้วยเหตุผลที่ไม่สามารถปรับตัวได้ทัน และรู้สึกไม่ดีกับรุ่นพี่ที่ทำงานที่ไม่ค่อยมีเวลาสนใจเรามากมายนัก
สุดท้ายแล้วงานแรกของฉัน จบใน 1 เดือนต่อมา ฉันกลายเป็นคนว่างงาน…สิ่งที่ได้จากงานนั้น นอกจากขีดจำกัดของตัวเองที่รู้แล้วว่าทำอะไรได้หรือไม่ได้ เราชอบงานแนวไหนและไม่ชอบงานแบบไหน แม้ว่าจะไม่รู้ว่าอะไรกันแน่ที่เหมาะกับเขา แต่ก็ได้รู้แล้วว่างานลูกค้าสัมพันธ์ ไม่ใช่งานที่ฉันจะสมัครอีกต่อไป..
ในตอนนั้นฉันถึงตระหนักว่า..ทำไมคนบางคนถึงทนอยู่กับงานไม่ได้ และตัดสินใจที่จะออกเพื่อหางานใหม่…สมัยที่เรียนฉันเคยคิดว่าคนพวกนี้อ่อนแอเหลือเกิน เรื่องมาก..ทำไมไม่ทนอยู่ไปเรื่อย ๆ…ตอนนี้รู้ซึ่งเลยทีเดียวเชียว..
หากคุณเป็นคนหนึ่งที่กำลังทำงานแรกของคุณและรู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวเอง แต่ก็ยังคงลังเลว่าควรจะออกดีหรือไม่…มันจะผิดไหมที่คุณไม่อาจทนได้..รับไม่ได้กับงานที่ทำอยู่…
ฉันคงต้องบอกคุณได้เลยว่า คุณไม่จำเป็นที่จะต้องรู้สึกอาย หรือรู้สึกผิดต่อใคร และไม่ต้องสนใจคำของใครที่จะพูดบอกคุณว่าคุณนั้นไม่มีความอดทน งานแค่นี้ก็ลาออกแล้ว เพราะสุดท้ายแล้ว คนที่อยู่ในสถานการณ์ทำงานพวกนั้นคือตัวคุณ และเมื่อคุณไม่มีความสุขกับการทำงาน งานจะออกมาไม่ดี ความก้าวหน้าในงานจะเกิดหรือไม่…(?)
นี้อาจไม่ใช่คำแนะนำที่ดีนัก..แต่ฉันก็ขอแนะนำให้คุณออกมา และลองหางานใหม่ที่จะทำให้คุณพบกับความสุขในการทำงานอย่างแท้จริง ใครจะรู้…ว่าเมื่อคุณออกมาแล้ว..คุณอาจเจอกับงานที่เหมาะกับคุณอย่างแท้จริงก็ได้…ฉันขอให้คุณโชคดี..และพบกันใหม่ในตอนหน้า…กับนางแมวอ้วนคนเดิมคนนี้..สวัสดีค่ะ..
อ่านตอนต่อไปได้ที่ Click
